'Een bescheiden boek waar je lang aan blijft denken.' Het Parool €20,00
Guglielmo, vader van twee meisjes, Irma en Adriana, en sinds een paar maanden weduwnaar, is een jonge man die van de eigenaar uit Massa Marittima het recht heeft gekocht om de bomen van een bos in de Toscaanse Apennijnen te kappen en te verkopen. Vijf maanden brengt hij op de berg door met vier andere houthakkers: Fiore, een man van in de vijftig met een moeilijk karakter maar met veel ervaring, die de baas zal zijn; Francesco, iets ouder dan Fiore, niet erg actief op het werk, maar erg goed in het vertellen van verhalen, wat goed van pas komt op lange avonden of regenachtige dagen; Amedeo, neef van Guglielmo; en de twintigjarige Germano, een liefhebber van vrouwen, een beetje opschepperig en een gepassioneerd jager.
Als het werk klaar is en de laatste lading is afgeleverd bij de muilezeldrijver, keert Guglielmo terug naar huis. Als hij de begraafplaats passeert realiseert hij zich dat hij de pijn van de dood van zijn vrouw niet heeft overwonnen.
Het kappen van het bos, in 1963 verfilmd door Vittorio Cottafavi, is een spirituele roman van een schrijver die zorgvuldig zoekt naar de zin van het bestaan in het gewone lot van het leven.
Als neo-realist wilde Cassola een boek schrijven, puur existentieel over het harde bestaan van een groepje arme mannen, tussen de twee wereldoorlogen. De stijl is daarom eenvoudig en droog: vijf houthakkers die een paar maanden geïsoleerd in het bos doorbrengen en een repetitief en zwaar bestaan leiden.
Cassola begon eind 1948 aan Het kappen van het bos. Hij was echter halverwege toen zijn vrouw overleed aan nierfalen, in Florence op 23 maart 1949, ze was 31 jaar. De schrijver verwerkte vervolgens al zijn verdriet en onmacht in dit verhaal… Hij veranderde het perspectief en beschreef alles vanuit de rouwende Guglielmo, en de repetitieve levens van de andere vier mannen vormden nu de spiegel naar diens vroegere geluk.
‘Het is uiterst sober verteld, maar er is natuurlijk wel iets aan de hand in het verdofte leven van Guglielmo, maar met wat dat is, weet hij nauwelijks raad. Hij zoekt een uitweg voor zijn verdriet, nee, die zoekt hij niet, hij hoopt vaag dat die uitweg zich aandient.
Een bescheiden boek waar je lang aan blijft denken.’
– Thomas Verbogt in Het Parool
‘De Italiaanse neorealist Carlo Cassola (1917-1987) schreef met dit dunne boekje een verhaal over het harde bestaan van vijf houthakkers die een paar maanden geïsoleerd in een bos doorbrengen, ergens in de Toscaanse Apennijnen. Geschreven vanuit het perspectief van de kersverse weduwnaar Guglielmo, vader van twee meisjes, die zijn overleden vrouw ontzettend mist.’
– Zomertips van Marijke Arijs in De Standaard
