In het vierde deel is er een nieuwe situatie ontstaan. Tara Selter woont in een groot huis in Bremen met een klein collectief van tijdgevangenen in 18 november, en naarmate de dagen verstrijken, komen er steeds meer mensen naar het huis. Het wordt langzaam duidelijk dat er wereldwijd veel meer mensen zijn die vastzitten op 18 november dan aanvankelijk werd gedacht. Het roept op termijn een reeks moeilijke ethische dilemma’s op voor Tara en haar lotgenoten.
Is het bijvoorbeeld een goed idee om je te concentreren op het helpen van mensen door ongelukken te voorkomen die op 18 november plaatsvinden, omdat je dezelfde dag al honderden keren hebt meegemaakt en daardoor de ongelukken in kaart kunt brengen en kunt proberen te voorkomen? Of moet je liever al je tijd besteden aan het ontsnappen aan de tijdcrisis? Of moet je aan de slag met het terugdringen van je grondstoffenverbruik, omdat het voedsel dat je als tijdgevangene consumeert uit de wereld verdwijnt en daardoor ontbreekt in supermarkten en restaurants als de dag zich de komende 24 uur herhaalt? De dilemma’s die ook zichtbaar waren in de vorige delen, krijgen nu een nieuwe urgentie omdat het aantal tijdsgevangenen enorm is toegenomen.
