€20,00
Prachtige kleine natuurroman over bomen, kunst en stilte. Voor de liefhebbers van Het lichtje in de verte van Antonio Moresco.
Een onlangs gescheiden schilder verhuist naar een woonwagengemeenschap in de bossen bij de Zandrivier in het zuiden van IJsland, deels om zich op zijn kunst te concentreren, maar ook om zijn hoofd leeg te maken en te ontsnappen aan de constante herinneringen aan zijn vermeende mislukkingen, of het nu als kunstenaar, vader of echtgenoot is. Hij trekt zich terug in zichzelf en in het bos, tussen de bomen die hij probeert te schilderen, een vaardigheid waarmee hij altijd heeft geworsteld en waarvan hij de resultaten nog steeds onbevredigend vindt.
Met de biografie van Chagall of de brieven van Van Gogh in gedachten wandelt de kunstenaar door het bos, zichzelf vergetend in de loop van de tijd, onderbroken door de onwerkelijke verschijningen van de vrouw in de rode regenjas.
De zomer trekt zich terug en de herfst komt eraan, bezoek is schaars en de nachten worden kouder en stiller. Nu de winter nadert en de kou niet meer buiten zijn caravan te houden is, moet hij beslissen of hij het bos verlaat of zal blijven.
Gyrðir Elíasson (1961), bestempeld als ‘de grote stylist’ in de hedendaagse IJslandse literatuur, is een van de meest geprezen en erkende auteurs van zijn generatie. Elíasson groeide op in Sauðárkrókur (Noordwest-IJsland) en woont tegenwoordig in Reykjavik.
In 2011 won hij de Literatuurprijs van de Noordse Raad voor zijn verhalenbundel Milli trjánna (Tussen de bomen). Zijn werk omvat tien verhalenbundels, zeven romans en zestien dichtbundels.
‘Aan de Zandrivier draagt de ondertitel ‘een pastorale sonate’. Ik lees het boek daarom met Beethovens pianosonate opus 28 (de ‘pastorale’) op de achtergrond en kijk, die combinatie werkt wonderwel. De aanduidingen bij de vier delen – zoals ‘Langzaam en verlangend’ en ‘Levendig. Als een mars’ – passen bij de ontwikkeling in de roman, en de sprankelende muziek, die zich voorzichtig wikkelt rond korte momenten van stilte, sluit aan bij de kern van het verhaal. […]
Het barre najaar reflecteert treffend de verloren levenslust waarover Van Gogh in zijn brieven schrijft. Als een nachtwandeling uitmondt in een droomscène vol hoefgetrappel, maar zonder zichtbare paarden, komt de Apocalyps wel erg dichtbij. Uiteindelijk mondt deze kleine natuurroman uit in een slot dat even verrassend als onontkoombaar is.’
– De Standaard der Letteren ★★★
‘Met de novelle Aan de Zandrivier van Gyrðir Elíasson (1961) verschijnt weer een mooie vertaling van een bij ons onbekende IJslandse schrijver. “De wachter van het hart wandelt kalm”, zegt de schilder cryptisch. Wat het precies betekent, weten we niet. Maar zijn stem, de kalme adem van deze novelle, blijft hangen.’
– Trouw
‘Wat een pareltje deze! Het omslag geeft exact de sfeer van het boek weer, alsof je je tijdens het lezen in dat schilderij, tussen de bomen bevindt. Verstild, poëtisch en van een enorme literaire schoonheid! Het einde… ik zeg niks! Lezen maar!’
– Margreet de Haan, Boekhandel ‘t Spui
‘Wat héb ik genoten van Aan de Zandrivier van de IJslandse auteur Gyrðir Elíasson. Het komt deze week uit bij uitgeverij Oevers, dus ren naar de boekwinkel als je van een stil, klein verhaal houdt. Prachtig, delicaat kleinood van een roman, voor de aandachtige lezer.’
– Debbie van der Zande op Hebban
Openingsfagment:
‘De lucht was die dag betrokken en een paar regendruppels braken los uit de hemel toen ik het dal in ging, daar waar het bos zich over de hellingen uitstrekt. Ik had een kleine rugzak bij me en liep energiek langs de kristalheldere rivier op een smal pad tussen de lariksbomen, die een licht zurige geur van dennennaalden afgaven. Het pad was op sommige plekken ietwat zompig en ik stapte op gevallen boomstammen om geen natte voeten te krijgen. Zoals gewoonlijk ondervond ik een vreemd soort vreugde toen ik zo diep in het bos was gekomen dat ik alleen nog maar stammen en takken zag; het was alsof het groen mij van een innerlijke spanning bevrijdde.’
Anderen kochten ook:
